Ölüm sessiz dünyalara göçüş
Bir başka aleme açılması gözün.
Bir ufuk ki sonsuza uzanır
Biraz sessizlik, biraz hüzün.
İnsana ölüm sırların sırrı
Yirmi beş sene, çeyrek asır, bir an!
Baharın son demi geçmek üzredir.
Yüreğimde bir kor var,yanan
İçimden ümit güvercini uçmak üzredir,
Baharın son demi geçmek üzredir.
Her şeye boş vermek ya da düşünmek;
Kulluğun hazzını içinde duyuncaya dek.
Bir yolcusun, bir anlıktır aslında hayatın
Düşün, yaşama gayeni buluncaya dek.
Ömür bir çiçektir elinde,
Ben büyüsem, ağarsa saçlarım
Annemin nazarında hala çocuğum.
Dökülse yapraklar, bitse baharım
Onun gözünde bir nazenin çiçeğim.
Hiç ayrılmasam dizlerinden
Gidişin zümrütten evlere
Hiç görülmemiş güzelliğe.
Meleklerle sarmaş dolaş
Sonsuz beraberliğe.
Gidişin, belli ki kurtuluş
Mevla’yı unutmuş insan
Huzur mu arar, ne masal?
Yitirmiş leylayı mecnun
Neylesin başka güzel?
O’nu bulan neyi arar,
Bu akşam bütün akşamlar gibi
Yalnızlık soluyorum yine yalnızlık.
Öyle bir zindan ki bu, görünmez dibi
Karanlık içinde kat kat karanlık.
Duvarlar konuşur, ben dinlerim
Bazen deli gönül coşar,
Şu dağları aşmak ister.
Bir zerrecik sevabı yok
Cennetlere uçmak ister.
Dünyayı kalıcı sanır,
Yine bu akşam ağladım anne,
Köyden ayrı kalışıma ve daha nelere.
Ardından yıllarca koştuğum umudun
Şimdi bir izi kalmamış bende.
Bahara ağladım anneciğim, güllere
Ne güzeller vardı, şimdi topraktalar
Kadere boyun eğmiş, orada yatmaktalar.
Gençlik,güzellik,mal mülk dediğin ne ki,
Elden çıkmaya görsün bir, uzaklaşmaktalar.
(16.05.1984)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!