Mehmet 19- Yasemin Şiiri - İbrahim Çelikli

Yasemin

“-gerçekden yıllar yılı hep orayı düşündüm
arka tarafa bi pencere aşmalı”
“-ön yanna çiçekler dikmeli
aynı Yaseminnerin balkondakı çiçeklerden
höyle aşşa do(ğ) ru sarkmalı
çiçek açan dalları

çiçekleri sulama mahanasıyınan
budama mahanasıynan
çiçeklerinden dal isdeme mahanasıyınan
“çiçek göçürme” mahanasıyınan
finde verme mahanasıyınan”

“-geliyokan hep Yasemini düşündüm
“garibim” hinci neydiyodur, zavallı
gene balkonda
oya işlemiş durmuş mudur
gaşdığımı ö(ğ) renmişmidir
her zabahkı ğibi
mutfaklarının pençeresini açıp
bizim işyerine doğru, bana bakmış mıdır

gece ışığı yakıp söyündürmüş müdür
balkondakı kerevete oturup
elindeki oyayı işlemeyi unudup
benim ip çuvallarını
sırtlanmamı beklemiş midir
gene yazmasını
boynunun arkasından bağlamış mıdır
omuzlarına dökülen sarı saşlarını
ensesinde toplamış mıdır
memlekete ğetdiğimi
ne zaman
nasıl
kimden öğrenmişdir

Feyzi Ağbiye sormuş mudur
örenince neytmişdir
belki geri varcağmı ummuşdur
belki bizim ora işe giren biri olduysa
beni zannetmişdir
emme çuvalları yüklenmesinden
ben olmadığımı fehmetmişdir
o galdıramamışdır tabii
benim gibi
ilk gördüğünde içi gakdıydı ğızın, yavıklımın
ben ufacık bişiyin
emme balle iki ğatım

bana mısın demezdim
omuzladım mıydı
iki ğat yokarı
merdimennerin sonuna doru varalakdan
dizlerim titiremeye başlardı
emme gene de yeğitliği elden bırakmazdım

emme bobası
bobası garşı fabırkanın bekcisi
len zati fabırkanın her tarafı örülü çivili telinen
bekçi ne boka yarayo bilemen

emme adam geceleri dolaşır
sahatları ğurardı
bizim oraya da dik dik bakardı
bir keş sefer Yaseminin pençeresine
dalmışıkana yakalandımıdı
adam çekse vursa haklı
hırsızlığ uçu gözetleyodu dese
ganun ondan hesap mı sorcak