Mehmedim Şiiri - Adem Vural

Şafak attı gün doğdu yatıyorsun
Derdin var gülmüyorsun, gül Mehmedim
Hayrola noldu yaslı duruyorsun
Dermanı sormuyorsun, sor Mehmedim.

Gençliğini bilirdim mert yaşardın
Yedi iklim dört köşede yeşerdin
Nihayet oyuna geldin şaşırdın
Fermanı bilmiyorsun, bil Mehmedim.

Ölen öldü sağ olan bizler için
Kan verdiler can verdiler: HAK için
Adriyatik’ten Sedd-i Çin’e geçin
Ötüken’e çıkmıyorsun, çık Mehmedim.

Pas tutmaz ışıldar, çalışan demir
Boş duranı sevmem dedi Peygamber
Dost-düşmanı bil, bu ilahi emir
Kur’an’ı duymuyorsun, duy Mehmedim.

Büyük balıktır küçüğü yutan
Yutulur elbet ayaktayken yatan
Yatma! Kalk ne olur Allah’tan utan
Meydana çıkmıyorsun, çık Mehmedim.

Kılıç kında paslanır, rahat döşek
Hep çalış gezegenlerde buluşak
İşte sana emanettir bu kuşak
Harmana çıkmıyorsun, çık Mehmedim.

Zulmün zincirlerini hele bir kır
Korkma korkaktan nara ile haykır
Yiğit Kürşat, Tuğrul Bey şanlı atandır
Vuranı görmüyorsun, gör Mehmedim.

Dinim İslam, muradım olmak şehit
Ölsen de davaya etme ihanet
Adem‘im bu vatan bize emanet
Turan’ı bilmiyorsun, bil Mehmedim.

23 Temmuz 1985