Unutulmuş bir nağmenin, ansızın terennümüdür senin adın, Mehlika!
İnatçı bir şarkı gibi, dolanan dilime,
Hani; unutayım dersin, unutamazsın. Söyleyeyim dersin, sonunu bilmezsin ya
İşte, öylesin sen bende..
Delişmen gözlerini; kısarsın ya, tam da gülecekken
Biraz mahcup, biraz da çekingen, gülüverirsin ya
Elin, gayrı ihtiyari dudağına gider
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta