Mehlika Şiiri - Adem Çakır 2

Unutulmuş bir nağmenin, ansızın terennümüdür senin adın, Mehlika!
İnatçı bir şarkı gibi, dolanan dilime,
Hani; unutayım dersin, unutamazsın. Söyleyeyim dersin, sonunu bilmezsin ya
İşte, öylesin sen bende..
Delişmen gözlerini; kısarsın ya, tam da gülecekken
Biraz mahcup, biraz da çekingen, gülüverirsin ya
Elin, gayrı ihtiyari dudağına gider
Benimse başım, meczup bir Mevlevi gibi, döner de döner
Ne zaman ki; gözlerin, gözlerime değer..
Belki, en mahrem cilveli bir bakışın, belki alelade, hâl hatır sormaların
Belki de, bu zamana kadar, nerede kaldınların..
Mehlika; Sen benim için,
İcabet edemeyeceğim bir davet, vaslına eremeyeceğim bir hasret
Yetişemeyeceğim bir saadet, asla sebebi açıklanamayan bir mazeret
Ve de şeytana uyacak kadar, cesaretsin.
Mehlika; Sen benim için,
Fethi zor, yalçın dağlara esir iken, fethi kolay şehir
Dikenleri sivri, yabani acı yemişe inat, dalları yerlere kadar eğilmiş incir
Naza çeken, kıymet bilmezlere inat, nazsız güzellik
Geç kalmışlık, pişmanlık, hasılı… aldanmışlıksın,
Ben senin için, Mehlikam
Uçsuz bucaksız deniz gözlerine, yelken açması, yasaklı kaptan…
Yegâne devası, memnu ağacının, meyvesi olan hasta
Daha henüz hayata geçmemiş bir İhtilalin, potansiyel suçlusu
Bedeli sonradan ödenmek üzere alınan, ama yaşanamayacak, hayallerin borçlusu
Ak Ellim… ipek tenlim, kameti dengim, evveline yetişemediğim, ahirinde bildiğim
Mehlika……