Ey meh-i tabanım gönlümün sultanı,
Sensiz bu cihan zindan, ömrüm virane.
Gülşen-i aşkında bülbül misali,
Her dem figan eder, ey çeşm-i mestane
Zülfün seher yeli, gönlüme düğüm,
Sözün bir kevserdir, içtikçe özüm.
Hicranın alevdir, yakar her sözüm,
Ey gonca-i reyhan, canım perişan.
Yüzünde saklıdır bin dert devası,
Lütfet bir kere gelsin şifası
Seninle bahardır her dem sefası,
Sensiz hazan olur ömrüm, melal olur.
Ey dilruba, aşkın canıma nişter,
Her lahza hasretin sinemde cümbüş.
Bir kez gül eyle ki bitsin bu keder,
Sensiz feryadımdır alemde gürültü.
Şayet ki nazarın düşerse cana,
Bir kul aşıktır, bil eyle anla.
Sensiz bu divane mecnuna döner,
Var mı ki halimden bir haber sana.
Elif TepeKayıt Tarihi : 4.2.2025 07:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Mecnun" demek ise, kendisine habis cinlerin musallat olup, aklını, şuurunu ve idrakini kaybetmiş olan kimse demektir.
Rabbim, bizleri bu gibi kimselerden ve onlarla dost olmaktan muhafaza etsin amin.
TÜM YORUMLAR (1)