Meğer Sevmiyormuş Şiiri - Behlül Çakar

Aylar geçti yazışmayalı..
Duymuyorum ama unutamıyorum da adını

İzliyorum sana giden adımları
Sonu uçuruma varıyor bitanem

Adını yazıyorum keskin dilime
Sıyrılıp sarılıyorum birden beline

Yalandan gülüyorsun yüzüme
Ben ise aptal ,deli divane

Meğer sevmiyormuş,sevmiyormuş

Sokakların arasında kenarda bir yerde
Oturdum aniden geldin aklıma

Söndü birden sokak lambaları
Adını yazdım boş bir kağıda

Gözlerimden akıyor satırlarım
Sızıyor içinden adın

Seni istiyor tüm hisslerim
Delilerce delilerce atıyor kalbim

Şiirlerim tükeniyor artık
Kalmıyor satırlarda anlamın

Meğer sevmiyormuş, sevmiyormuş

İzliyorum sana giden adımları
Sonu uçuruma varıyor bitanem

Yürüyorum yalnız başına,
Limanlar gemilerle dolu

Kuşlar uçuyor etrafımda
Alıyorum kalemi elime

Yazıyorum sayfalarca gözlerini
Serin bir rüzgar esiyor

Ağaçlar çatırdıyor
Dalgalar çarpıyor duvarlara

Süzülüyor kuşlar limanda
Birde biri bekliyor birini
O denizin kenarında

Kokunu duyduğu o an
Zindan oluyor o liman

Kuşlar soruyor seni bana
Bilmiyorum neredesin

Hangi uçurumun kenarında
Hangi çocuğun kollarında

Bir umut düşüyor cemre misali
Çiçekler açıyor saçıyor her yere kokunu
Kıskanıyorum en çokta bunu

Bir güzel tulipa şaşkın halde
Belki inanmıyor aşkına

Belkide sevmiyor diyor
İzliyorum sana giden adımlar
Tekrar tekrar soruyorum herkese
Heyecanlı heyecanlı
İçim kıpır kıpır
Bir çocuk gibi..

İnsanlar gelip geçti yazışmayalı
Duymuyorum ama unutamıyorum da adını

İzliyorum sana giden adımları
Görüyorum ki..
Gölgende saklanır gündüz

Yakmaz hiçbir yangın beni
Ama sensiz âşığın tüm bedeni

Alevler içinde kaldı bir kemik bir deri
Yalandan gülmüştü ama

Onunla kalıyordu hayatta
Zaman ne de çabuk geçiyor tulipa

Hatırla bu yazdıklarımı da unutma
Özür dilerim seviyorum seni hala

Meğer sevmiyormuş, sevmiyormuş

Duymuyorum ama unutamıyorum da adını
İzliyorum son kez sana giden adımları

Sonu yok bu yolun bitanem..

~Behlül