Çok geç anladım.
Susmanın kıymetini, konuşmanın değersizliğini.
Şöyle bakıyorumda, ne kadarda çok konuşmuşum.
Ellerimle, gözlerimle, dilimle, beynimle
En önemlisi de kendimle.
Meğer nede çocuk muşum.
Şimdi gülüp geçiyorum, susmayıp konuştuklarıma
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta