Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
yazan yüregi kalemi canı gönülden tebriklerimle degerli üstadım saygı selam ile tam puan listemde
yazan kalem ve yürek usta olunca böylesine muhteşem şiir çıkar işte...kutlarım...... yolun açık olsun daima,hep şiir gibi kal..... sevgiler ..))) ...******...
Eğreti bir temel kurduğum yapı
Öğrendim yalanmış aldığım tapu
Armudun sapı var üzümün çöpü
Bilgisiz bir cahil kul muşum meğer
Yüzmeyi bilmeden derine daldım
Kendimi denizin dibinde buldum
Gücüm yetmez oldu takat sız kaldım
Dibi görünmeyen göl mu şum meğer
Değersiz bir kumaş çul mu şum meğer...
yazan kalem ve yürek usta olunca böylesine muhteşem şiir çıkar işte...kutlarım...... yolun açık olsun daima,hep şiir gibi kal..... sevgiler ..))) ...******...
Eğreti bir temel kurduğum yapı
Öğrendim yalanmış aldığım tapu
Armudun sapı var üzümün çöpü
Bilgisiz bir cahil kul muşum meğer
Yüzmeyi bilmeden derine daldım
Kendimi denizin dibinde buldum
Gücüm yetmez oldu takat sız kaldım
Dibi görünmeyen göl mu şum meğer
Değersiz bir kumaş çul mu şum meğer...
Çok içten çok saimi çok sıcak ifadeler şiiri okurken su gibi takıntısız pürüzsüz satır geçişleri mükemmel finişe yaklaştıkca heyecanı artıran bir paylaşım olmuş kutlarım şair yüreğini
Çok içten çok saimi çok sıcak ifadeler şiiri okurken su gibi takıntısız pürüzsüz satır geçişleri mükemmel finişe yaklaştıkca heyecanı artıran bir paylaşım olmuş kutlarım şair yüreğini
Çok değerli üstadım yine kaleminizden duygu yüklü, mana ve içerik bakımından mükemmel bir şiir okudum.oldukça akıcı bir şiirdi. Bu güzel, bir o kadar da anlamlı, dizeleri yazan duyarlı yüreğinizi, en içten duygularımla kutluyorum. saygı,sevgi ve selamlarımla...
Dünya malı tatlı geldi gözüme
Elım uzatım her bahçede üzüme
Her şeyi helal sandım özüme
Meğer zavallı bir kulmuşum___ yürek sesiniz var olsun.
Böbürlendim her gün akışa geldim
İnişi bilmeden yokuşa daldım
Nefsime aldandım sonuçsuz kaldım
Dibi görünmeyen göl mu şum meğer
Değersiz bir kumaş çul mu şum meğer...
' Kişi kendini bilmek gibi irfan olmaz ' demişler. Sizinki biraz daha öte geçip tevazuya dönüşmüş üstadım.Myhteşem finaliyle taçlanmış değerli bir şiir okudum usta kaleminizden. Kutlarım gönülden, sevgilerimle...Nicelerine.
İnsanoğlu bir şey olmadığını anladığında,kemale ermiş demektir.Yüreğin var olsun.Kutluyorum.Selam sevgiyle tam puan.
çok güzel çok içten akıcı bir şiir kutluyorum sizi başarınız daim olsun
Bu şiir ile ilgili 49 tane yorum bulunmakta