Meğer Şiiri - Ebru Sarı

Aşka merhaba demişim meğer ekmek ve gazete almak için Gittiğim bakkalın ücra köşesinde,
Yaşlanmış çam ağacının esintisi alnımdan öperken.
Hayallerine dokunmuşum meğer, sana bir parçamı üleştirmişim,
Ruhumu bulmuş meğer bedenim elimde gazete arası ekmek,
Yüreğimi emanet etmişim kulağının üst yanında duran saçlarının ağarmış uçlarına!
Hayalkırıklıklarımı yaslamışım iriyarı omuzlarına,
Gözlüklerinin ardında, kirpiklerinin gölgesine sermişim sıkıntılarımı; serinliğinde ferahlasın için.
Kokuna asmışım umutlarımı, sağ elin cebinde aşkı tutarken
Sol elinde ekmek poşeti köşeyi döndüğünde.
Acılarımı göğsünde uykulara daldırmışım meğer,
Aşka merhaba demişim meğer, kopacak fırtınalara,
'Sevdiğim adam'a' diye nihayet bulacak satırlara...
Yalnızlığa merhaba demişim meğer,
Gidişine... usulca kapıları örtüşüne,
Acı bir haberle içimin yanışına merhaba demişim meğer:ölümüne!