Kangren olursa kesip atacağın,
Giderken ardına dönüp bakmayacağın yaralar gibiyim!
Daha derinden ve sıkı sarılıyorum yüreğine
Ve yayılıyorum...
Bir parça sevgi ama en çok da kocaman bir dert oluyorum.
Yüreğinde kanıyorum!
Hazırla körelmiş usturanı, bile
Yüreğinde kangrene dönüşüyorum!
Kayıt Tarihi : 21.8.2010 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!