Meftun Gönül Şiiri - Murat Çekiç

Elest de tanımışım seni dil-i şeydam
O an başlamış bitmeyen sevdam
Kavuşma ayrılıktan sonra olur dedin
Meftun gönül sen haklıymışsın

Aşağıların aşağısına düşmüşüm
Bir oyunun içinde kaybolmuşum
Nerden geldiğini unuttun dedin
Meftun gönül sen haklıymışsın

Bir gölgenin peşinden koşmuşum
Kırkını geçmiş çok yorulmuşum
Sevdiklerin de sen de yalan dedin
Meftun gönül sen haklıymışsın

Kuyuya atılmışım oynamışız körebe
Sen orda ben burada olduk biçare
Bir kandil bul da ona sarıl dedin
Meftun gönül sen haklıymışsın

Baki değil fani olana inanmışım
Denizlerin köpüğüne kanmışım
Derinlerdeki inci sendedir dedin
Meftun gönül sen haklıymışsın

Dara düşmüşüm içimde yangın
Olmuşum sarhoş aygın baygın
Dışın sonbahar olur kurur dedin
Meftun gönül sen haklıymışsın

Gönül elinden kalmışım şaşkın
Bir ihtimal var mı vuslata Aşk’ın
Şaşı bakmazsan görürsün dedin
Meftun gönül sen haklıymışsın
Sen haklıymışsın

Kul Murad-i