Medusa Şiiri - Ferit Ulaş

bir sığınağa gizledim aşkımı
güzel gözlerinden ıratmak için
öyle yaralar taşıyorum ki
şefkatli gözlerinin her değişi
yakıp kavuruyor
sızlıyor bedenim

oysa
sen bir sebile oturmuş
aşkını gizlediğin sepeti
bana uzatıyordun
yüzün cama gömülü

çok yakınız
parmağımı oynatsam
dokunacağım
biliyorum
ama
aradaki cam
soluk almamı engelliyor
her nefes buğu
göremem seni

seninse ağzından çıkan rüzgar
yelkenli misali
bir o yana bir bu yana savurur beni

ergenekler korur mabedimi
tanrılar yılanlara iki anahtar bahşetmiş
ölüm
yaşam
yanıma ya-yılan kadın
ifrit gibi sokulmuştu bana
bense tanrıçamı koruyan mabeyinci bilip
kucak açtım

gözlerine bakamam
tapınağına ulaştığımda
adaklar bahşedeceğim
tütsülü ellerimle
ama
gözlerine bakamam