Sevda dağından ben indim çoktan.
Hem ömür tükettim, hem zaman yoktan.
Küçük bir mutluluk dilemiştim Hak’dan,
Hak nasip etmeli, ne uman dağdan?
Gezdim o dağları, karda yağmurda,
Savurdu hep beni, rüzgar fırtına.
Hep acı, çileymiş düşen bahtıma,
Ömrüm tükenince vardım farkına.
Sevda dağı derler, namı büyüktü.
Sevdasız dolaşmak koca bir yüktü.
Ararsın bulunmaz, omuzlar çöktü,
Sevda dağı bile boynumu büktü.
Enschede 2020
Kayıt Tarihi : 15.7.2023 01:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!