Medeniyetler Başkenti Şiiri - Sedat Kutlu

İstanbulda can buldu mukaddes tarihin özü
Yirmidokuz kez kuşatıldı, yandı, kaldı közü
Pür dikkat buradaydı alemin kulağı, gözü
Kim geçmesini istemez bu topraklarda sözü

Çalışkan Türk nesli, azimle bal yapan bir arı
Dört ayda tamamlandı büyük Rumeli hisarı
Bir de cesaretiydi milletimin yoğu varı
Yetmezdi asla ne daha azı ne bu kadarı

Senelerden 1453, aylardan nisan
Çarşamba günü başladı akın, batıyı sarsan
Gönüllerden geçen bir, başka ne ister ki insan
Güzeller güzeli İstanbul milletimin olsan

Aslan gibi kükrüyor zafere susamış şahi
Kükremekle kalmıyor sanki söylüyor ilahi
Yalnız bizans değil, tüm cihan düşman olsa dahi
Hiç farkeder mi, kanatlanmış geliyor sipahi

Karadan akınları düşman geri döndürüyor
Alınan yenilgiyle havayı kasvet bürüyor
Bu kez Sultan Mehmet atını denize sürüyor
Sayesinde millet gururla zafere yürüyor

Tüm gemilerin altı yağlı kızaklı bakraçtı
Dahice karadan sürüyerek Haliçe saçtı
Düşman önce bir direndi, sonra korkudan kaçtı
Koca bir çağı kapattı, yeni bir çağı açtı

Şimşek çaktı, gök gürledi, her taraf kıpkırmızı
Her şehit için duyuldu yüreklerde bir sızı
Vurulan bile durmadı, aksine arttı hızı
Ulubatlı Hasan dikti şerefli ayyıldızı

Avrupaya çıkan kapı İstanbulda keramet
Yirmibir yaşında fatihi oldu Sultan Mehmet
Diz çöktürdü haçlı yurduna, gösterdiler hürmet
Bu şeref ancak böyle yiğide olurdu kısmet

Ey Türk! Ne kadar da cesursun ne kadar da yaman
Sonunda ölüm bile olsa dilemezsin aman
Korkmadın canını feda etmekten hiçbir zaman
Yüceltti ulusumuzu benliğini adaman

Medeniyetler başkenti yok sen gibi memleket
Her bir karış toprağından fışkırıyor bereket
Türk uyan, İstanbul bizim, bizim kalmalı fark et
Damarlarında akan gücü bu uğura sevk et