Bir gün dahi geçiremiyorum huzurla.
Eğlendiğimden değil öfkeden gülüyorum,
Yazdıklarımı her okuduğumda.
Zâtların en sıradanı, en kolay ulaşılanıymış,
Aklımdan çıkaramadığım o kişi aslında.
Bahrinde belki bir su damlasıyım sadece,
Evrende benden iyisi de vardır elbette.
Yine de seviyorum seni anlaşılmaz bir ümitle.
Zambaklar açıyor şu sarhoş gönlümde.
Belkilerle, keşkelerle yaşıyorum hayatımı.
Etrafıma bakınıyorum, ama ondan başkasını göremiyorum.
Yalpalıyorum, ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.
Zannetmiyorum bu dipsiz kuyudan çıkabileceğimi,
Ama yine de bir kapının açılacağına inanmayı seçiyorum.
Benliğim ansızın mağlup düşmüş,
Aşk denen, içler karartan illete.
Yaşadığımız tüm o güzel anılar bir düşmüş,
Zamansa akıp gitmiş, aklım kalırken gülüşünde.
Aşkımsa zamanı yenmiş, durmadan büyümüş.
Bence bu sefer buldum ne yapmam gerektiğini.
Eğer çok seviyorsam neden unutayım ki?
Yanıbaşımda kalması daha iyi değil mi?
Zâtların en hanımefendisi, en güzeli, en mükemmeli,
Arkadaşımdır Allah'ıma şükürler olsun ki.
Bir melek cennetten kaçmış
En sonunda dünyaya varmış
Yapma be! Meğersem yanı başımdaymış
Zekâsı ve güzelliğiyle kalbimi çalmış
Aklımıysa çoktan başımdan almış
Çok güzelsin, bir türlü sana âşık olamıyorum.
Seni başkalarıyla görmeye ise hiç dayanamıyorum.
Ama senin için en iyisini istiyorum,
Bu yüzden sana arkadaşlarınla mutluluklar diliyorum.
Sakın ha, yanlış anlama beni,
Sanki satranç oynuyorum talihle,
Ama doğru hamleleri bulamıyorum.
Beni hezimete bir adım daha yaklaştırıyor,
Yaptığım her bir yeni hamle.
ŞAH! Galiba bu sefer kaybediyorum.
Hayat beni zalimce sınıyor,
Ben bir âşık kul, bikes bir Mecnun.
Ey Leylâm, neden benimle değilsin?
Yarım kalır bir yanım sen yokken,
Zaman bile akmaz sensizlikten.
Ama seni kafama çoktan koymuşum ben.
Bir kız var, karşımda âşık mıyım bilemiyorum.
Emin olamıyorum duygularımdan.
YALAN, aslında sadece kendimi kandırıyorum.
Zaafımı belli etmemeye çalışıyorum.
Ama yine de onu düşünmeden duramıyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!