Meczup Şiiri - Bülent Albayrak

Gelgit akılların kuşattığı evrende, doğası bozulmuş,
Pecmürde bir hayat süren meczuptan farkı kalmamıştı.
Elindeki tesbihi yere düşürüp, tekrar onu yerden almasının,
Kendisinde yarattığı keyif ve mutluluk
Lunaparktaki beş yaşındaki çocuğun keyfinden farksızdı.
Bakışlarındı ki anlamsızlık ve ciddiyet algılanabilecek durumdaydı.
Tam gözleri doldu, ağlayacak derken
Bastığı kahkanın iki sokak öteden duyulması sürpriz değildi.
Sabah yaktığı sigaranın, geceye kadar sönmemesini
Sağlayacak derecede dudak tiryakisi olması en dikkat çekici yönüydü.
Bıyıklarını sarartan nikotin onun için,
Oksijen kadar yaşamsaldı.
Ayrıca Keyifsizken yanına yaklaşmak, büyük cesaret isterdi.
Bazen yavru kediye süt verirken görmek mümkünken,
Bazen başka kedileri kuyruğundan salladığını görmekte mümkündü.
Kimisine göre bir meczup,
Kimisine göre ise özlemlerini yüreğine gömmüş bir mecnundu.