Mecnunun adı çıkmış bir kere

kendime adadığım bir anlık zaman bile
tek başına benim olmadı…
her anı , her nefesi
sadece isyanların şiddeti ve ön öfkeleri idi
içimde bir yerlerde,
yürek atışlarıyla çoğalan

artan zamanlar hep gözümün önünde
ruhla beden arasındaki mücadele
dokunduğum her şeyde
öyle dokunaklı bir şeyler var ki

sadece sırdaşım değildi geceler
yastıkların alt kılıflarına saklı duygularım
terlerimle ıslanırken
yangın yeriydi al al göz yaşlarım

ucu sonsuz bir derya uzanırken yüreğimde
enginin de duygular dalgalanır
çığlık çığlığa
gecesiyle gündüzüyle yirmi dört saat

kurun bağlamış içimdeki sokakların duvarları
başka yerlere gizlice gitmiş ahalisi
her ses bir gizemin ilavesi
şafakta,tan ağarmadan,
gün yüzünü göstermeden daha

çok ırak mekanlar seçmişim kendime
ben kendimi gecelerde aradım yıldızlar gibi
ben kendimi yağmurlarda aradım
ben kendimi aradım…

bende mecnundan da öte bir sevda yeteneği var
gerçek aşık benim
hep kaynayan bir coşkuyla savruldum hayatın içine
ben yüzümdeki gülücükle boyadım her şeyi
yağmurun en delisiyle yine ben bulandım

ben geçmişi görülmüş bir rüya gibi yaşadım
üç-beş albüm ,bir resim sergisi gibi
hatıra koleksiyonu gibi
bir kaç broşür, afiş vs. işte

redfer