Mecnun Kağıdına Şiiri - Emrah Coşan

Tez vakitler geç kaldı bana
Itır hislerimle alayda
Gözlerim bile boş bir kafa dengi
Hepsi de
Olmaz deyişinin külden doğan emeği

Yok diyorsun da
Üstad bir ölüm göğsümde nara atmaz mı sandın?
En sadık devrimcim
Korsan bir gölgeliğe düşüncemi satmaz mı sandın?

Hüsnün aşkımla yek-dil oldukça
Kaynıyor gülüşlerim
Ama anlamıyorsun
Yalnızca sözlerimi bile dinlesen
Aydın yaşamlar
Kurutulmuşuma su serpmekten ödün vermez
Bilmiyorsun ki
Şarkıların yokluğunla sağanak bir ateşe kol kanat olduğunu
Simamın kırışık bölümünün özünü kastığını
Bilmiyorsun
En sevdiğim oksijenin ciğerime zehir damıttığını…

Anla işte
Sevgi mahkûmiyet alamaz
Tutuklandıkça
Guruba ve tana ustalaşır kudreti
Ayağının altındadır
Yolunda yetişecek bütün iknacı setler…

‘’Sana yazmamak’’
Seneler önce bir enkazda ölü bulundu
‘’Seni sevmemek’’ de
Dün gece süresiz bir hafıza kaybına uğradı

Anla lütfen!
Bu parmaklar
Seni dökmek istiyor, bir mecnun kâğıdına
Dökmek
Narin bakışını
Yankısız bir ebediyete…