Mecnun Efsaneleri Şiiri - Semra Saraç 2

(Gelsin gelsin aşkıyla Mecnun
Her çağda)

Güneşten yanmış aşk karıldı rüzgârla
Çöl önüne düştü
Ardından koştu
Buldu bu sevdayla kendini
Bağışladı bu seraba ömrünü…
Taşkın aşkının yalnızlığıyla
Sahralarda bir başına çoğalıyor Mecnun
Masalar donatıyor gün köpüğü masalla
Aynalarında gördüğü gülün
Aynasında göründüğü gülün

Leyla’ya, çılgın, çıplak bir ayna
Varlığı yokluğunda kayıp
Yutan yekparelik…
Mecnun bu muydu?

Aşkın arafında Leyla
Kaldı ve kaldı, tabiatını aştı çöl
Yitirdi çölün ölümsüzlüğünü
Bulanık havuzlara aktı kalbi…
Eriyordu artık gün köpüğü
Yıldızlarını yakmıyordu gece
Serap dahi olamadı kentte Leyla

Palmiye yalnızlığıyla Mecnun
Masalar donattı yine, efsaneleriyle
Buyur etti bu seraba büyük küçük

Sedefinden çıkıp dizildiler inci inci
Akarlar Hindistan cevizi sütü
Geçmişten geleceğe
Efsanelerle
Çöl köpük köpük