Meçhule Uçuyoruz Şiiri - Muhammed Okay

Uçuyoruz her sabah,
Uçuyoruz gün ortası
geceyarısı kaderimize.
Kanatlarımızda hayatın kırıntıları
Üstümüzde zamanın taşınmaz ağırlığıyla.
Kimimiz kalbiyle
Kimimiz aklıyla
Kimimiz de hem aklı
hem de kalbi ile
kanat çırpışlarındayız menzilin
Boşluğun uğultusu kulaklarımıza
Gölgemizin karanlığı varlığımıza perde.
Çığlıklarımız sadece kendimize yankı
Duymuyor kimse kimsenin ötüşündeki vaveylayı
Değmiyor kanatlarımız
bir başka kanada
Kesişmiyor bakışlarımızın aydınlığı
yolların kesişme noktalarında.

Meçhule uçuyoruz tekil tekil
Islıklarımızda üşüyor yalnızlığımız
Yalnızlığımızda ıslanıp
yoruluyor kanatlarımız.
Uzadıkça uzuyor mevsimsiz,
pusulasız göçebeliğimiz.
Aynı gökyüzünün altında
ayrı ayrı kanat çırpıyoruz.
Ayrı ayrı kanat çırpışların yorgunluğudur
gelip kanatlarımıza yapışan,
Her gün bedenimize,ruhumuza
ve yarınlarımıza konan.
Onun içindir kederli bir gündoğumuna
Onun içindir ıssız,soğuk bir gece yarısına
kapı aralıyoruz bir şafaktan öbür şafağa
Bir meçhulden öbür meçhule.