Meçhul Meyve Şiiri - Kasım Kobakçı

Zorlama şansını,
Kaderin cilvesini,
Seyret ve sus,
Çünkü tükendiğimde,
Avuçlarını birleştirip,
Sessizce veda edersin.
*
İşte bu, benim yangınım,
Ve bu aleve dokunabilirsin...
Her kıvılcımda, bir sızı var,
Bekle ve sen de yan.
Bu dertle, vaktini harca.
Yık, dök, kır, dağıt!
*
Meçhul meyveye uzan!
Karanlıktan ışığı süz,
Tökezle, yine tökezle ve sonu gör,
Varışın kendisi yoldur.
Bu çıkmaz sokak,
Ezelden kalan miras,
Hüzünlen, bitir deyince bitiren,
Musibet bildik, musibet dilemeyelim.