Meçhul Kuşlar Göğü Şiiri - Ertuğrul Lenk

Yellerin rıhtımlarımı işgal ettiği bir bahar akşamı,
Dolunayın kumsallarında yüzerek selamlıyorum,
Yirminci yaşımı.
Bilmiyorum bu ömrümün yarısı belki tamamı.
Tırpanlandığım gecelere sığınıyorum,
Değişen yalnız rakamlar mı?
Yıkandığım bütün nehirlere sunuyorum
En güzel elvedaları,
Aynı nehirde bir daha yıkanamama umuduyla.

Gidenlere sümbüller koparıyorum,
Nadide gönüllere leylaklar,
Güzellere sarı laleler hazırlıyorum.
Bahçemin solmuş tüm güllerine bir tebessüm armağan ediyorum..

Gökyüzünde şimdi,
Birlerimin tüm renkleri.
Büyümek sanırım,
Göğün mavisine sızmakla ilgili.
Büyümek sahi,
Ne tuhaf kelime değil mi?
Mezarlardan korkan adam toprak atıyorsa şimdi.

Şimdilerde anımsıyorum
Bektaşi tekkesini, Hüdayi dergahını.
Erenler şiirlerinde yüzüyorum,
İlkeler ediniyor, deyişler söylüyorum.
Büyüttüğüm tanrılara bin selam ediyorum.

Pera sokaklarında kayboluyorum,
Yıldız ağaçlarıyla söyleşip duruyorum.
Adımın bile değiştiği bu yıllarda,
Kendime adımlar kuruyorum.

Damlıyor, akıyor, boğaza karışıyorum.
Martılara eş, güvercinlere dost oluyorum.
Bilmediğim rotalara, ummadığım saatler kuruyorum.

Mutlu yağmurlarda, mutsuzluğumu yıkıyorum.
Yarın olmazmışcasına ıslanmayı çok seviyorum.
"Yağmur bir daha böyle güzel yağar mı,
Şimdi çıkıp ıslanmazsak?"

Sevdalarıma minnetler arz ediyorum.
Küslüklerime yalpalıyor,
İncitenlerime sarılıyorum.
İncittiğim herkese özürler sunuyorum.
Tek yara bandı, olgunluk kırgınlığımın.
Yaradandan ötürü, yaradılanları seviyorum.

Artık,
Yeni tomurcuklar açtırmalı ömrüm.
Yıllarca sarıp sarmalanmalı gönlüm.

Diliyorum,
Ördüğüm duvarlarda çiçekler açsın.
Dallarıma kirazlar yuva yapsın.
Hünerli ellerime sevdalar dolansın.
Bin selamım,
Meçhul kuşlarımın göğüne varsın.