Meçhul Güzel Şiiri - Buruk Sevinç

Belki uzun zamandan beri
Yazdığım ilk şiir olacak.
Hem de hiç tanımadığım birine...
Gözlerine bile bakamadığım birine...
İçimde biraz sevinç, biraz burukluk...
Kalemimi elime alıyorum.
Ve yazmaya başlıyorum
Adını MEÇHUL koyduğum GÜZEL'e

Meçhul Güzel! ..
Sana merhaba dediğimde,
Yüzümde oluşacak kızarıklığı anımsıyorum.
Yüzümde bir tebessüm nağmesi...
Gülümsüyorum...
Elini tuttuğumda,
Yerinden çıkacakmışcasına
Çarpacak olan kalbimi anımsıyorum.
Ve kalbim
Yerinden çıkacakmışcasına çarpmaya başlıyor.
Yüzümde utangaç bir tebessüm...
Gülümsüyorum...
Seninle konuşurken bakamayacağım
Gözlerini hayal etmeye çalışıyorum,
Bakışlarını düşünüyorum,
Beni öldürecek olan bakışlarını...
İrkiliyorum...
Yine aynı hüzünle mi karşılaşacağım?
Diyorum kendi kendime...
Korkacağımı biliyorum sana yaklaşırken.
Hep bir kaybetme korkusu olacak.
Ama vazgeçiyorum...
Benimleyken değerliyse,
Gittiğinde daha değerli olacak diyorum.
Yüzümde hüzünlü bir tebessüm...
Gülümsemeye çalışıyorum, olmuyor.
Gözlerim dolacak gibi oluyor,
Seni hayal ederken...
Hüzünleniyorum...
Beni bu duygulara sürükleyen
İlksin Meçhul Güzel.
Seni düşünürken, böyle olsun biraz da...
Biliyorum...
Beni tanımıyorsun!
Ben de seni tanımıyorum.
Ama kalbim seni tanıdı ve sevdi,
Hem de vazgeçmeyecekçesine...
Bunu duyunca gülümsüyorsun.
Yüzünde, saklamaya çalıştığın ama saklayamadığın
Bir sevinç yumağı oluşuyor.
Utanıyorsun...
Yüzün kızarıyor...
Ve sevmek böyle oluyormuş diyorsun...