Meçhul Aşıklar Anıtı Şiiri - Hasan Hazer

Gün gelir yaşam biter, yaşananlarda
Geriye ebedi aşklar kalır, hatıralarda
Leyla Mecnun, Aslı Kerem, Şirin Ferhat gibi
Şiiri,romanı,destanı yazılır kiminin
Unutulmuştur isimleriyse kiminin
Bilenler anlatır onlar yaşar hafızalarda
Meçhullerde müsavidir meşhurlara aslında

Günlerden bir gün,gelip geçen aylarda
Domuz deresinde mehtabın pür şavkında
Yalnız bir delikanlı hüzünlü ağlamaklı
Bir çukur kazıyor kayanın hemen yanında

Sessizce izledim delikanlı benim farkımda
İnce uzun bu çukur bıçak yarası gibiydi
Sol cebinden bir şey çıkarıp koydu usulca
Cenaze defneden öksüz çocuklar gibiydi
Örterken bir damla yaş düştü toprağına...

Sonra sağanak yaşlar döküldü gözlerinden
Buruldu içim,benimde yaş geldi gözlerimden
Anladım ki bu bir aşk hikayesiydi
Yüzüne baktım kirpikleri nemliydi
Omuzları düşmüş başı öne eğikti
Bir dakika konuşmadan bekledim
Gözlerim gözlerine bir an değsin istedim

Sanki asırlar sürdü susarak bakışmamız
Yavaş adımlarla birbirimize yaklaşmamız
Sarıldı sımsıkı hiç bırakmamacasına
Hatırlamıyorum ne kadar sürdü ağlaşmamız
Başı sol omzumda hikayelerimizi susarak paylaşmamız

Bir sigara ikram ettim,birlikte içtik
Ne ben, ne o isimleri; sorduk söyledik
Aşktan, sevdadan saatlerce bahsettik...

Toprakta ki senin sırrın olarak kalsın
Yüreğine gömdüğünle git şimdi
Sakın ola ardına dönüp bakmayasın...

Bir sigara daha çıkarıp yaktım
Rıhtımda bekleyenler gibi ardından baktım
Bir gemi gibi ufukta uzaklaştı ufaldı...
Ardında bencileyin bir hikaye bıraktı.

Bir çukur kazdım mavzer yarası gibi
Onunkinin az ötesine onun gibi
Cebimden çıkarıp sessizce gömdüm
Toprağına belki can suyu olur ümidiyle
İki damla gözyaşıda ben döktüm...

Ey koca kaya bilirsin, buraya hep taşbaşı derdim.
Bundan böyle ismini meçhul aşıklar anıtı olarak değiştirdim...