Mecburuz Şiiri - Celal Işık

Dal olmalı tutunmaya,
İnsan insana mecburuz.
Sıcaklığı omuzunda,
Bir dost eline mecburuz.

Dala muhtaç yaprak gibi,
Suya hasret toprak gibi,
Tek yumruk,tek yürek gibi,
Bir can,bir cana mecburuz.

Her çiçek rengiyle açsın,,
Her kuş öz diliyle ötsün,
Yıkıp bozduğumuz yetsin,
Doğa anaya, mecburuz.
,
Bir arada yaşamaya,
Her nimeti paylaşmaya,
Kendimizle barışmaya,
Huzur bulmaya mecburuz

Sularında yıkanmaya,
Havasını solumaya,
Aydınlanıp,ısınmaya,
Aynı güneşe mecburuz

Hem ilkbahara hem güze,
Hem geceye hem gündüze,
Muhtacız bir birimize,
Aynı zamana mecburuz.

Can candan azade değil
Doğadan azade değil
Doğa bize mecbur değil
Biz doğaya mecburuz

Celal der ki, bir ateşte,
Tüm insanlık yanar işte,
Kazanan yok bu savaşta,
Büyük Barışa mecburuz.