Meziyyet Şiiri - İlyas Kaplan

kent hayatında sürekli konuşmak mecburiyetindeyiz
sağında solunda bir sürü kalabalık
selamlar...günaydınlar... nasılsın... iyimisin ...
ruhu çöküyor insanın
bu olağan alışkanlıklardan dolayı

küçük bir tebessümle bir çok şey fark ettirebiliriz halbuki
herkesin yaptığı gibi
düşünmek ,düş kurmak , kuşkular ,endişeler vb. davranışlar gibi
kölesi olmak mecburiyetinde de değiliz
tek taraflı doktirinlerin

sonuçlara gösterilen saygıya, oldum olası sitemkarım
herkesin iyi ya da kötü bir ciheti var
yapmacık , sahte çıkarlar ,riyakarlıklar
aklın ışığıyla yeni baştan yaratılan düşüncelerin hepsi öcü
geleneklerden ,kanunlara kadar

kendimize ait saraylara öylesine kapanmışız
dış dünyayı kasıp kavuran en kanlı kavgaları
isyanları,açlığı,sefaleti görecek mecalimiz yok
raslantılarla edinilen hazır ve gelişigüzel değerler
nerede en ele avuca sığmaz duygularımız

hazzın her türlüsüne eyvallah
farklı bir sabaha yeni pencereden bakmak
eşsiz, diri, kıvrak, tadına doyulmaz
yeni ufuklara, yeni lezzetlere, yeni düşüncelere
ne kadar derin, ne kadar ince olursa olsunlar

ruhla bedenin ayrılmazlığı gibi
hayat sürekli bir değişime tabi
bir adım, bir adım daha derken
zaman zaman bir serüvene akar yolculuk
hep seyrederek alaca bulaca dünyamızı
solukları tükenir, sorunları tükenmez insanın

insan olmak
zaten başlı başına bir meziyet

redfer