Mecbur Mu? Şiiri - Ufuk Çoban

Güneşi gördüm yalnız ışıldarken gökyüzünde,
Pişmandı verilen görevden her şekilde.
Mecburdu hayat verirken tek başına kalmaya,
Yoksa yakardı her sevdiğini, kim varsa o an yanında.

Rüzgarı gördüm eserken dolu dizgin,
Önüne katarak tüm gücüyle kalmasa da fikrin,
Sevdiği olamazdı bu kadar zalimken
Adı geçemezdi yanında bir sevginin.

Denizi gördüm bazen sakin, bazen hırçın,
Elinde değildi güvenliğini sağlamak her balıkçının,
Arasıra kayıp verdi yenilerek fırtınaya, tayfuna,
En sonunda dediği 'sevmeyin beni, benden ayrılın'.

Bir yürek parçalandı sağlayamadığı için geleceğini,
Parçaları dağıldı gökyüzüne haykırarak sevdiğini.
Her gece parlıyor anımsatmak için kendini,
Ve devam edecek hatırlatana dek sonsuz bir sevgiyi.

O yürek bedeninden ayrı şimdi....

1999