Mecaz-ı Mürsel Şiiri - Murat Özbalkan

Yükleyip sırtıma
ağır kederini yalnızların,
Çoban Yıldızına
ninniler söyler oldum
bu yaz.

Uykuya hasretim
belki
anlam kazanır biraz.

Karşı tepenin ardında
sere serpe uyuyan
hanımefendi,
sana sesleniyorum;
yedi düvel
doğuşunu bekler
haydi uyan!

Sabah sabah
bir işve,
bir naz,
her kadın gibi
ilgi bekler biraz.

Sıcaklığını
tenimde hissedecek kadar yakın
ancak,
uzatsam ellerimi
dokunamayacağım kadar uzak.

Kızıla çalan
uzun sarı saçların
karışınca serin sabaha,
uyuyanlar
düşecek yine peşine
ruhları mahmur,
bedenleri ağır
aksak.

Yıldız kümelerini
gönderip uzaktaki yalnızlara,
koyu bir sohbet başlar
sehpamızda iki demli çay
ve
kafamda iki bilinmeyenli bir denklem,
radyoda efkarlı bir ince saz.

Uykuya hasretim
belki
anlam kazanır biraz.