Mecalin yok Şiiri - Mikdat Bal

Çıkışı yok bir yola nasıl düştün ey gönül
Gölgesi yok çöllerde yandın piştin ey gönül
Geri dönüşün de yok neden saştın ey gönül
Girdin bir labirente, kaçmaya mecalin yok

Arap saçına dönen, gizemler çözülür mü
Kendi düşen ağlar mı, vahlanıp üzülür mü?
Kaderin değişmez ki, yeniden yazılır mı?
Bu çıkmazda yolunu, seçmeye mecalin yok

Adın da unutuldu, seni hiç kimse anmaz
Ansa da kimse senin, yandığın gibi yanmaz
Artık bübüller bile dalına gelip konmaz
Gonca gülken yolundun, açmaya mecalin yok

Ne oldu sana böyle garip görünüyorsun
Havalardan inmezdin, şimdi sürünüyorsun
Kalmadı böbürlenmen, ne de geriniyorsun
Kanadını kırdılar, uçmaya mecalin yok

Gülleri deremedin, dikenlere takıldın
Düşünmeyen kafanla yerden yere çakıldın
Sevda cehenneminde, odun gibi yakıldın
Candan geçtin canandan geçmeye mecalin yok