"MEALİ AHVAL
Varmak için güzel bir menzile, vardık(idik).
Tekerimize, hep çomak soktular...
Dağı aştık, yine de yolda kaldık...
Kokusu yoktu da, ama .oktular!
Ahvalin tercumanı saysınlar beni!
Gömdüler kefensiz bilmem kaç bedeni!
Yok etmenin olmaz hiç bir nedeni?
Fırsat yok! Yeşermez umut! Çoktular!
Yaşanan kafa ne? Neyi içtiler?
Ayak oyunları, donu biçtiler...
Gölge oldular hep, sanki hiçtiler!
Çalındı din-iman! Artık yoktular!"
Kayıt Tarihi : 14.2.2025 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!