Mea Culpa Şiiri - Harun Yöndem

Sokaklar tenha idi
İstanbul uykudaydı
Doğumu bekler gibi
Geceler sancıdaydı
Gazeller unutuldu
Rağbetler şarkıyaydı
Köprüler boş gibiydi
Şenlikler karşıdaydı.

Hisar yolunda idim
Çektiler bıçakları
Vurdular dört beş kere
Acımamıştı canım
Kan düşmemişti yere
Kaçıp gitti caniler
Sardım kaldırımları
Örttüm karanlıkları

İstanbul, ah İstanbul
Neler ettin sen bana
Sevdana sarılmıştım
İnanmıştım hep sana
Beklemediğim anda
Büyülendim mehtaba
Koyların kucak oldu
Sular daldı uykuya.

Boğaziçi’nin sisi
Olmuştu sanki pusu
Yıldan yıla büyüdü
Yaşananların yası
Ak kirlendi mi bir kez
Bozulur fiyakası
Beklemez olduk artık
Ne çorbayı, ne tası.

Anlamadılar halden
Dinlemediler dilden
Prangalar vurdular
Hesabını sordular
Zarfları kürek oldu
Kâğıtlar falakası
Açsın şu erguvanlar
Bitsin yürek yarası!

Ankara, 2010