Mazlumların yarası

Bir bakmışsın akşam olmuş,
Yakamozlar sarmış mazlumun yarasını.
İnce ince elekten geçiyor vicdanlar;
Kimi suskun, kimi üzgün,
Kimisinin umurunda bile değil mazlum.
Açlık mı? O da ne ki!
Her sabah, her öğlen, her akşam
Yediğim lokma boğazıma düğümlenmeli.
Sıradan, gösterişli bir fener,
Bir gece vakti yanıp söner;
İşte böyledir bazılarının hüznü,
Gece yarısı, Uçan yarasalar
kanını emerken mazlumların,
İlim sahiplerinin sessizliği
Onları derinden yaralar.
Koca koca devletler dizilmiş,
Kınamaktan kına getirmişler ümmete,
Bir avuç devlet vuramamış zalime
Bir pençe.