Mazlumların Sevdası Şiiri - Mehmet Çoban ...

Küflü ekmeğe, soğana muhtaç edilen, açlığa zorlanan
Ellerine zulmün zinciri dolanmış
Mücadelesinde başı dimdik
Alnı açık
Yüreği sevgi dolu
Umudu taze
Halkların bayraklaşan
Kutsal isyanıdır
Bu
Ey
Koçero kardeşim
Bu uyanış
Dünden bugüne
Öfkesi
Gümbür, gümbür çağlayan
İsyanı
Yeri-göğü inleten
Hırçın yağmurlar gibi
Toprağa teri dökülmüş
Irgatların
Her tükenişi yeniden filizlendiren
Korlaşan
Kızgın çeliğe su vermiş
İşçilerin
Kavgasıdır
Bu
Ölümden korkmayan
Acılara
Göğsünü geren
Gözü kara, yüreği hırçın
Koynunda
Özgürlük güneşini taşıyan
İşçilerin sesidir
Heybetli dağlardan
Yankılanan
Coşkun nehirlerde çağıl, çağıl çağlayan
Bilinen tüm umutlara savurulan, aydınlığa karışan

Bu isyan "zulümden usandım" diyen yiğitlerin isyanıdır
Özgürlük sevincine bürünen
Sevdasını içinde büyüten
Ey
Koçero kardeşim
Şimdi direnme zamanı
Hemde
Tam zamanı
Durduramaz
Hiçbir
Güç
Hiçbir
İhanet
Halkın bu özgürlük yürüyüşünü
Dünyayı kasıp kavuran
Kapitalizm
Ve kendini satan
Onursuzlar
Duysun
Emeği gasp edilen
İşçi
Köylü
Aydın
Yürekleri şafak kadar aydınlık tüm emekçileri
Özgürlüktür, onların sevdalıları, boyun eğmezler hiçbir güce

Utanmaz saltanat" canım özgürlüğe feda olsun" diyen
Mazlumların sevdası var, ezelden
Acizliğini, burjuvalara feda eden
Namertler
Direnmek için yürek ister
O yürek yok sizde
O gerçeklik
O onur
O şeref yok sizde
Yiğitlerin yüreği büyüktür
Hemde
Dağ kadar
Onlar göz kırpıyor
Barışa
Özgürlüğe
Ey
Koçero kardeşim
Uyandı halk
Uyandı
Karanlığı parçalayarak
Bu kavga
Büyük bir kavga
Bu kavgada
Çığlıklarla parçalanmış
Karanlığın ardından
Halklara
Güneş doğuyor
Artık yaşamak için, birçok sebep var
İşçi-köylü, devrimci özgürlük ezgileriyle yürüyorlar zafere

Mehmet Çobanoğlu
10.04.2023
İstanbul