Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Özgeçmişim
Yıl 1955,mevsimlerden bahar, kendisinin bu gün bile acısını unutamadığını söylediği, ebenin attığı şaplakla çığlığı yayılır, Malatya-Arapkir’in Alıçlı (Hastek) köyünde yaşayan Zengin ailesinin evinden. Mazlum koyarlar adını,adınla yaşa derler…
Okul çağına eriştiğinde hala aynı köydedir Mazlum Zengin.İlk öğretimine orada başlar yine orada bitirir.Okumak onun için olmazsa olmazların başında gelse de yaşam koşulları okul ve iş arasında seçim yapmaya ...
