Mazlum Zengin Şiirleri - Şair Mazlum Zengin

Sevdamızla, sevgimizle yollarda
Yüreğimde kervanımsın sevdiğim
Bahçemizde, güllerimiz kollarda
Bedenimde dermanımsın sevdiğim

Gözlerinle yağmurlara akarsın

Bir eylül sabahı dondu gözyaşlarımız
Homurdanan makineler sardı sevdamızı
Yarım kaldı aşklarımız
Sevdalar sallandırıldı gökyüzünde
Utancından doğmadı güneş, yağmadı yağmur,
esmedi rüzgâr

Yastayım dostlar yastayım.
Bulutların siyaha boyandığı,
Ağaçların gözyaşlarını tutamadığı,
Nice uygarlıklara evsahipliği yapmış,
Sivas’tayım.
Sarız’lı Nesimi Baba’yla karşılaşıyoruz

Güneşle yıldızlar bize sırt döndü
Doğa dengesini, yazalım dostlar
Gözlerdeki ışık, ferimiz söndü
Gazların mezarın kazalım dostlar.

Yazarlar, şairler, duyarlı olsun

Şehitlere ‘kelle’ Öcalan ‘sayın’
Çankaya yolunu sen bulamazsın
Anam gözyaşını bir hiçe sayan
Ülkem yarasını sen saramazsın.

Çankaya’nın yükü, ağır mı ağır

Gözlerim gözlere, kilitli kaldı
Dudaktan çıkacak söze ne gerek
Yüreğim yüreğe, sevgiler saldı
Yüzüne bakmaya göze ne gerek

Sevda engebeli dağdır yokuştur

Arş-ı alâ kuruldu, yazıları yazıldı
Canım aldın elimden, şerbelâsın Kerbelâ
Fırat suyu kan aktı, yüreklere kazıldı
Canım çaldın tenimden, şerbelâsın Kerbelâ

Fırat Fırat olalı, görmedi böyle zulüm

Silemem ben gözyaşlarımı
Sevgim gözyaşım ile beslenir
Acı ile hüzün ile süslenir
Damla-damla süzülürler yanaklarımdan
Yüreğime yol alırlar sessizce
Güneşten çatlamış toprak misali

Ankara’m da bir otel, otelde beyler paşa
Hoş geldiniz ağalar Başbakanım çok yaşa
Güzel iftar yemeği, şaka, neşe, temaşa
Buyurun Başbakanım, iftar topu patladı

Yüzyıllardan bu yana, Aleviler horlandı

Yüreğinde saymazsan, hayata kahrederim
Ben ardıma bakmadan, o yürekten çıkarım
Gitmelerden aldırmam, çeker çıkar giderim
Yürek yakan şiirlerle, ben dünyayı yıkarım

Yaren köprülerinden herbir yürek geçemez