Mazlum ve Mağdur Şiiri - Hüseyin Elçi

I
uzak bir şarkıya sürgün sulugözlü keder
terli şiirlerle tutuşan yetim yalnızlık
o üvey aşklara uykusuz ayrılığım ben

her sızı bir yolculuğa işaret
her kâbus bir cinayetin cinneti
her pişmanlık bir çığlıkla aklanıyor

II
duyuyorum; sanki
konuşuyorum; lal
kavuşuyorum; uzaklık
bekliyorum; hep
ayrılıyorum; kül
anlıyorum; şimdi
beklediğim duraklarda hayatın sabrı yok
sarmaya, sarılmaya takati yok yorgun sözlerin
zamanı yok dizini döven düşlerin

III
o fırtınanın dağıttıklarına sebep
ayaklarını sürüyen azarlanmış bir akşam
yolunan güle çoğalan ithamdı belki

yüzakıyla çıkılmaz her yaradan
alnıma kazıdım bozgunlarımı

kendini bağışladı hazan
ömrüne diri diri gömüldüğüm kadın
kendimi bağışlamadım hiç

IV
enlemini arayan mağdur ömrüm
ezberimdeki anlamına tutunduğum rüya
ünlemi suskun bir kekemeyim işte
kırık bir kemanın hüznüyle konuşan

herkese eza ve ayaz yüzüm
kendi rüzgarına yenik mazlum sesini
bu uzun yası ceza say
kanamalı gecelerin ihtirasına

V
onun yüreğinde azap yağmurları
kasvetli bulutların
bende gittikçe moraran sancıların
kuşatmasındaki o mahzun şarkı
ahh!
bu devran
bu devran
bu devran
“nasıl da yılları buldu bir mısra boyu maceram”

(Nisan 2000/Antep)