Araf ve İtiraf Şiiri - Hüseyin Elçi

kırgın bir kederin ellerinden tutuyorum
sahipsiz akşamların çürüyen gecelerin

giderek
eksilen anlam
çoğalan hınç
kaybolan iz

nedir arafta durup itiraf edemediğim
içimdeki kezzap kasıklarıma zarar öfke

II
gecenin mor tenine sızan uykusuz şarkı gibi
şakağımı sıyıran bulutlar da yoruldu
sıcak bir yara durmadan emiyor ezgileri

III
vakitsiz bir telaşla
vedalaşıyorum
sabrımı kanatan şehirlerle

hangi yola koyulsam
yaraya tütün
tene ter
ölüme merhamet dileniyorum

hangi kâbustan uyansam
bağ bıçağı
cam kırıkları
ve kana bulanmış
nilüferleri sayıklıyorum

IV
iğdiş edilmiş aşklara tutunuyorum
gecikmiş yolculuklara verilmemiş sözlere
aklımın almadığı acılara sınıyorum gövdemi
bütün şarkılara yeni sözler bulunmalı diyorum
yeni yorumları olmalı tenimdeki alazın
yoksa yitirir enlemini ertelenen düşler takvimi geçer
sayfaları eksik ve eprimiş bir defter gibi kalır ömrüm

V
kaç yıldır saçlarımı okşamadı rüzgar
yüzümü yıkamadı yağmurlar
sesini gülüşünü duymayalı çok oldu büyüyen çocuğun
kötürüm bir çığlıkla lanetlediğim bu uçurum
nicedir fısıldar kulağıma o masum rüya
acını unutma acını unutma acını unutma

(12 Nisan 2000)