Mazlum Halklara Şiiri - Kasım Kobakçı

Mazlum halkların rahmi,
Kanlı tarikatların,
Zifiri karanlık gecelerinde,
Yolun sonundaki özgürlük ışıltısı.

Çağların ötesindeki karanlık zamanlardan,
Kadim bir zulmün ağıtı gibi devam eden ağıtlar,
Asırlardan beri dört bir yandan yer ve gök kanar,
Sağda ve solda, önde ve arkada,
Elleri kanlı, ağzı tükürüklü, yeminli düşmanlar.

Kan emici ve yağmacı çakallar,
Karanlık güçlere tapan,
Zayıflara zorbalık yapan düşmanlar,
Yoksulluktan bayılanların kara kanlı leş kargaları.

Yiğitliğin ve dürüstlüğün diyarı,
Suların kızıl şelalesi, sönmeyen yanardağı,
Dağların kadim vatanı,
Yiğitliğin kopmaz bağı.

Kara zulüm, kara zindan, kara çizmeler,
Altında inleyen vatan,
Sevgiyle ölen ölümsüz kızların gibi doğdun yüreğime,
Her sabah şafak vakti parlayan yıldızlar gibi,
Maviliklere yükselir başın yüreğimde,
Her sabah yüreğimde, dağlardan doğuyor özgürlük güneşi.

Çapulcu devletlerin işgali altında,
Kan dökmüş büyük bir vatan, bir millet,
Düşmanlarına kin besleyen,
Tanklarla güreşen kahraman çocuklar.

Ölesiye sıkın dişinizi,
Dik tutun başınızı,
Yüksek karlı dağlarınız gibi,
Unutma, yıkılacak bu kanlı zindan,
Bitecek bu zulümler.

Yenecektir haksızlığı adalet,
Her zaman kan ve sabırla dikilmiştir,
Özgürlük anıtları,
Nihayet gün gelecek,
Ufukta şafak sökecek,
Düşman mutlaka perişan olacak.