Mâzlum Bir İnilti* Şiiri - Nihal Mirdoğan

Benim derdimi yürek, nasıl saklar berzâha
Bu gönül, bilemem ki,neler eyler sabaha

Bedendeki yırtıklar feryâdla inlemekte
İşveli râkibim aşk ,cefâyı ünlemekte

Sine ise, kafesin hicranlı kemendiyle
Marifet denizinde boğuşur, tek kendiyle

Yaralar, baş verince Lokmana koşar bir gün
Dağlara âh-vâh atıp sabır döşer diğer gün

Ey ümidin hilâli , görünmeyecek misin
Benimle gecelere bürünmeyecek misin

Bir sabah seherinde lütfen kalma uykuda
Aşkı suda arasan,Yusuf ile kuyuda

Eziyet,ateşlerden al da yandırma beni
Acı ve gam çekmeye terketme bu bedeni

Mazlum bir iniltide , itibârımsın sen âşk
Kervanım yorulmasın,susuz dolaşmasın meşk

Lotus çiçeğindedir Züleyhâ'nın kokusu
Belki Leylâ'da belki Aslı'dadır dokusu

Hem içimdedir hem de dışımdadır ateşler
Su kadar, ateş kadar ,kaderdedir bitişler

Susayan elbet bulur dağ yolunda pınarı
Pınar pınarsa eğer tanır kalbi yanarı

Gâh kaybolup gâh sönüp feryâdla dövünmüşsem
Âşkın nârıyla yanıp ağrımla övünmüşsem

Belki suda binlerce sergeşte kayık oldum
Belki can ipliğinde lime lime boğuldum

Lâkin aşkın meclisi, gayrı can çekişmekte
Gönül tamirhânede ruhumla pekişmekte

O'ndan gelen acıya gözümü kapatamam
Hışmın kılıncına Hakk derim, susar,çatamam

Cihân cihân kavuşma belâsına düşsem de
Şikâyet kalemine kıvrım kıvrım küssem de

Harfimin dişlerinden tez ayaktır kalemim
Nâzımın goncasında, nakış, süsler âlemim

Gönül aynasını yüz parça eylese de aşk
Hâmd-ı senâ ederim yürek paylasa da aşk

Hasret, hüzünle kalbin sahrasında yanar da
Ey Kâf ! bu şairin ,ruhu yanıyor nârda

Derler ki ; acı,sızı bir kelime sâdece
Yeşil zümrütten bir dağ ; ârzdadır hece hece

Pervaz olun av(u)cuma, dualarım kanıyor
Vuslat yerde muamma ,Anka kuşu yanıyor