Mazideki Sığınak Şiiri - Salihanur Bilge

MAZİDEKİ SIĞINAK

Ne zaman bunalsam
Yetişkin dünyamdan
Küçük penceresinden
Sabah güneşinin ışınları
Yerdeki bakır sinide
Çay bardaklarıyla buluşan
Çocukluğumun sofrasında
Alıyorum soluğu

Bir çok lezzetden mahrum
Bilmediğimiz zenginliklerden uzak
Beyaz duvarları kırmızı pervazlı
Toprak damlı, küçük evimizde
Bir sarayın ihtişamıyla
Babamın, annemin şefkatiyle
Isınan yuvamızda
Mutlu, mesut çocuklardık

Gözümüzün önünde
Bir aşk masalıydılar
Saygı ve nezaketle yaşanan
Yoksul hayatımızı dolduran
Bir çift sevgi yumağıydılar

Bir kadın böyle değer görmeli
Bir erkek bu kadar sevilmeliydi
Annemin yüzü aydınlanırdı
Babamı görünce,
Babam anneme biteviye
Methiyeler dizerdi
Emeklerini fark eder
Takdir ederdi

En güzel ekmeği annem yapar
En lezzetli yemeği o pişirirdi
Babam hz Ali cenkleri okurdu
Kış akşamları ailemize
Ablamlar roman
Yazın güneş doğarken
Yola çıkardı babam
Bazen mevsimlik işçi
Merinos çiftliğinde
Bazen ot biçerdi
Hayvanlar için tarlamızdan

Biz çocuklar cümleten
Bir şükrün dili olurduk
Sofradan kalkarken
Allah’a hamd eder
Kazananlara uzun ömür
Dilerdik Rabbimizden

Mutluluk neydi sahi
Sevgi ve şefkatle ruhumuz
Huzurla evimiz dolmuşken
Her şey kirlenmeden
Tamahkârlık bizi ele geçirmeden

Sevgili annem babam
Bir evimiz olmadı
Sizden tevarüs eden
Ama hayat boyu kaçabileceğimiz
Huzurlu ve sıcak anılar bıraktınız
Çocukluğumuza dair

Sevgiyi merhameti
Güçsüzü gözetmeyi
Dürüstlüğü, vefayı
Sizden öğrendik
Elbette paylaşmayı da
Bu nedenle minnettarım
Gülümseyerek hayırla
Yad ediyorum sizi

6 Ağustos 2023