parmak ucunda geldin, aklımı aldın
git dedikçe inatlaştın bende kaldın
sabredip azmedip, getirip önüme
vicdanım koydun, düşüncelere saldın
kırdıkça kalbini çoğalıp arttın
gün geldi sevgiyi, aşkı abarttın
bunalttın, bunaldım bazı zaman
kimbilir belkide sabrımı tarttın
taş attım yüreğine, gülümsedin
kara sevdayı alıp özümsedin
bıkmadın, usanmadın, uyumadın
seversin belki diye önemsedin
sesim duymak için dünyayı verdin
imkan olsa bana bakanı döverdin
sevgine saygım inan çok büyük
izin verseydim ne kadar severdin
buz tuttu sevdan, yağdı karların
aktı içine kurudu göz pınarların
aşk kumarına yüreğini koydun
hep gele geldi attığın zarların
umudun yeşermesini gösterdin
belki bir umut bir umut derdin
herkesten çok sana layık olan
mutluluğu elbet sende isterdin
dağ uyudu, taş uyudu, uyudu gece
bir sen uyumadın, çözdün bilmece
göznurunu, yürek emeğini, sevdanı
işledin satıra nakış nakış hece hece
sabrı azık eyledin, umudu yük
sevdan inan, inan çok büyük
karşılık alamadın alamazsınki
aşk diye kalbinde bulursun oyuk
girdiğimiz yol yanlış, çıkmaz sokak
son olmazsa paklamaz bizi toprak
anlamanı beklerim, rica ederim
kalbim dolu, inanmazsan gelde bak
kalbimde biten bir yaban gülüsün
benden başka güllerin bülbülüsün
sen günahım, ancak olsan olsan
yanıp sönüveren bir ateşin külüsün
imkan olsa sevdamızı tartardık
mutluluklara hüzünleri katardık
yanılgı tarlasında hasat biçilmez
çırpındıkça bataklıkta batardık
sal aşkımı kalbinden, gitsin artık
yokluğa, maziye, sona eşitsin artık
sevdan senden fedakarlık istiyor
el sallıyorum ne olur bitsin artık
semaya uzanır elim, mutlu olasın diye
çam sakızı çoban armağanı bir hediye
varız, yokuz şu üç günlük fani dünyada
üzülmek, kahretmek, kahrolmak niye
.....................18/08/2002
Murat ÇetinKayıt Tarihi : 30.8.2002 11:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uzun süredir bakmıyordum siteye ve yorumunuzu rastgele gördüm. bu sebeple özür dilerim.
elbet yazarken acı çektirmek istemem kendi adıma. gördüm ki, yazdıklarımızı, yüreğimizi, yaşadıklarımızı ve yaşamak istediklerimizi paylaşırken aslında serseri mayın gibi bırakmışız ortaya ve biz yazıp rahatlarken, biryerlerde birilerine acı vermişiz.özür acıyı hafifletir mi bilemiyorum lakin şu şekilde düşünmenizi acizane tavsiye ederim. Okuduklarınızda kendi yaşam alanınıza düşen bir kesit var ise, bu yaşanmışlıkları da birileri bir zaman diliminde yaşamış, öğrendim ki yalnız değişmişim hissini yüreğinize buyur edin lüffen. o zaman göreceksiniz ki, 'acı, paylaşılınca azalır' düsturu gerçekliğinin ve sürdüğünün açık delili olur ve bizlerde bunun şahitleri olarak yerimizi alırız.
emin olun, nice acılar unutuluyor ve toprağın altı nice unutulamaz ve unutamam diyenlerce doludur. acı olgunlaştırırsa pozitiflik verir.
sevgilerimle
murat
TÜM YORUMLAR (2)