Mazide Şiiri - Mustafa Aşçı

bir zamanlar
küçücüktüm...ufacıktım...minnacık...
büyüdüğümü düşünecek kadar küçüktüm,
küçüklüğü kabul etmeyecek kadar büyük
biçimsizdi...
belki de çelimsiz bacaklarım.
ne kadar koşarsa koşsun,
eminim yetişemezdi
sınırsız ufkuma ayaklarım.
işte dostlar!
bir zamanlar...
küçücük bir beden içinde,
kocamandı ve sınırsız hayallerim.
küçükken tutabiliyordum ayı, yıldızları.
oysa şimdi...
bilimsel realiteler bozdu aramızı.
ne zaman kaldırsam
bulutlarla konuşmak için başımı,
olmaz diyor bilim;
yapamazsın.
bulutlar çok uzak.
küçüklüğümde tutabiliyordum oysaki.
anlamıyorum...
yıldızlar ,bulutlar mı yükseliyor
ben büyüdükçe...
yoksa ben mi alçalıyorum...
inanın...inanın...
bilemiyorum...