Mazi Gönlümde Bir Yara

Mavi sürgünler yaşıyor gönlümde,
çaresizliğin uzamış,dağınık saçlarını örüyorum sabırla
Mutsuzluğun yaşları çörekleniyor yine gözlerime birden
Hiç çaktırmadan benden çaldığı yılları düşünüyorum

Sinsi zamanın ağusu kaplıyor her bir zerremi
Mazinin küflü mahzeninden
yıllanmış şaraplardan içmek istiyorum bu akşam

Anıları meze yapıp kadehlerle sunuyor
Yalnızlıkla demleniyor yine bu gece ruhum
Alınan her nefes soluksuz,yaşamıyor
Dudaklarda o tek isim hiç unutulmuyor

Boşalan kadehler bile bu yangını söndüremiyor
Ve bak işte, yine mazi şaha kalkıyor
Dolu dizgin geliyorlar üzerime üzerime
Hafifçe kısıp gözlerimi
anlamsız tebessümümü yerleştiriyorum yüzüme
bir zamanlar sığındığım mabedim,ikinci ibadtim
olarak anılarda kalan kareler, geçiyor el ele

gülerken bile gözlerin ardında saklanmış hüzünleri görüyorum o an
sanki geleceği önceden bilen falcılar gibi…
hüzzam şarkılar eşliğinde izlerken şahlanan küheylanı
eller, kaldırıyor yine son kadehi geçmişe
ince bir sızıyla kalpli yürek sesi duyuluyor
titreyerek ve için için ağlayarak
güle güle derken bile, sanki “kal” diyor… (ş.y)