Mazi Şiiri - Vildan Altunbaş

MAZİ

Şimdi saat sekize geliyor,
Güneş batmak üzere kızıllaşmış,gönlümde bir yangın var,
Bu hava beni hüzne boğuyor,
Sana bu satırları sanki başka alemden yazıyorum.

Bir balkon küşesinde,gözyaşlarım kalem,
Rüzgar mektubunu çekiştiriyor,
Elimden alacak kadar kararlı,
Bense rüzgara şu kırıklarla dolu gönlümü vermek isterdim.

Karşımda sokağım,ruhum o sokaktan tam üç kez geçiyor.
Çocukluğum,gençliğim,liselim,
Üç kez ölüp üç kez diriliyorum sanki!
Karşımda tonlarca anı dolu asfalt, taş, toprak san ki! .

Artık benimde düşmanlarım var.
Sadece gözleriyle ateş gibi kin kusan düşmanlarım.
Ve dostlarımda var,o sert bakışların ardında bile dost bir yan var.
İyiyi kötüyü ayırt eden var.

Sen masallardaki gibi,en umutsuz anımda çıkıp gelen,
Geleceğime ve mazime imzasını çizen,
Bir ünlem gibi her zaman önemli,
Ve virgüllerle dolu sözlerin,noktasız cümlelerinle sen! .

İçimden şu kağıda girmek ve en insafsız cümlesinde kaybolmak geçti
Bir soru işareti sadece,neden ben neden sen neden mutsuzum hala neden?
Çocukluk saflıktı, gençlik delilik,
Şimdi nekadarda durgunum,yerinden oynamayan bir kaya parçası misali.

O! mazimdi,küçülmüştür gömleği,büyüyen artık dertleri,
O! mezara gömüpte, sonradan otopsi yaptığım,
Defalarca kesip parçaladığım,fakat ne bir ipucu ne ölüm nedeni,
O! hapsolma sebebim,hangimiz katil,hangimiz katliam maznunu bilemediğim.

25.01.2003
yazan; Vildan Demirci

…..hangimiz katil! hangimiz katliyam maznunu bilemediğim….