Mazgal delikleri Şiiri - Mehmet Halil

Kim kendinde bulabilir ki
Onun önüne dikilme cesaretini
Hedefe kilitlenmiş avawklar gibi ilerleyişi
kıpkızıl
Dörtlü sinyaller sanki yanıp sönen gözleri
Düştüğü yerde patlıyor ağzından çıkan sözleri
Gözler öyle perdelenmiş ki
Önce kendini imha eden
Canlı bir bomba gibi…
Öfkeden
ince bir örtüye sarılmış kafatasıne benziyor çehresi
diğer insanları da
kendine benzetmesine bağlı beğenisi…
sığınağı küçük olsa da geniş bahçeli
önünden büyük lokmayı kapan bir benzerine öfkesi
onun sığınağı büyük
ot yetişmesin diye yok ediyor bütün bahçeleri
betona bağışıklık kazanmış, hazmedemiyor yeşilliği
gizli sığınaklar, karanlık dehlizler memleketi
muhteşem yalnızlık ve çalıntılar serveti…
sınır tanımıyor ki diktatörlerin hevesi
halkın gönlünde saray kuramayanlar
özel saraylar yaptırır kendilerine,
altında karanlık tüneller
kendi dolaşacak o tünellerde
yeri geldiğinde
yani bütün damarlar kesildiğinde
kan yerine
ve akacak ilk mazgal deliğine…