Mazeretler Bahane, Kaçmalar Şahane

bahanelerin sığınağı
söyleyence güya rahatlama
dinleyence kahretsin anlama
nasıl da sırıtır değil mi

ayın başı, haftanın sonu, vergi zamanı, peşimdeler, hastayım, ustayım, yastayım, ateşim çıktı, tansiyonum düştü, şekerim, tuzum, biberim, yorgunum, argınım, dargınım, öldüm, bittim, ayakkabım sıktı, kan tepeme çıktı, otobüs devrildi, tren çarptı, gemi battı, iş kazası, elektrik çarpması, benzinim yoktu, pilim tükendi, başım ağrıyor, dişim azdı, kuşum öldü, rh negatif kanamalıyım, yer sarsıntısı, güneş tutulması, ay çarpması, meteor patlaması, alacaklıyım, verecekliyim, patronum dövdü, çalışanım sattı, toplantıdayım, dağıntıdayım, dertleşiyordum, sertleşiyordum, yeni evlendim, henüz boşandım, mutluyum, stresliyim, benim karı, benim koca, kağıt yandı, kalem kırıldı, konturum bitti, faturam geldi, ishal oldum, gül gibi soldum, sularım kesildi, sele boğuldum, bayram, seyran, üç aylar, ramazan, şaban..…

yaani, esasen aramayı / görüşmeyi / buluşmayı / konuşmayı / seninle olmayı / yanı başında bulunmayı / okşamayı…
o kadaar çok istiyorum ki, ama dediğim gibi işte, naaparsın şu sıralar inan ve dahi valla hiiç müsait değilim / değildim

arkadaş / eş / dost / sevgili
ayrı mahalle, ayrı kent, ayrı ülkelerde olması gerekmez; bir yastık - bir yorgan mesafesi kadar yakın olanlar için de geçerli..

komik olan ne biliyor musun
yalnızlıktan kurtulmak için
herkesin biri’lerini için için
bin bir türlü araması
es kaza bul(un) duklarından
bir türlü kaçması

kalpler ayrı dünyalarda
atmaya başlamasın hele bir
sıfır = bir + bir

1881; Carlo Collodi kaleminden dökülen
hani şu Pinocchio’nun çok geçmeden ‘’ünlendiği’’
asıl dikkat çekmeye çalıştığı Gepetto Usta’nın ‘’anımsanmadığı ‘’ yapıt
satırlarımı gözden geçirirken şimdi, nedense birden takılıverdi aklıma..

çocukken pinokyonun düştüğü duruma güler, ustanın adına üzülürdüm;
şimdilerde ve aslında epeydir, güleyim mii, üzüleyim mi… bazı insanlarıma.. bilemiyorum..