Elif afacan bir çocuk. Çokda hazır cevap. Dayısı ona küçük bir maymun almış. Şirin mi şirin, küçük pembe bir maymun. Ne söylerse maymun tekrar ediyor. Elif onu çok sevdi. Bir kaç gün onunla oynadı, güldü, hopladı, zıpladı. Neşesi pek bi yerindeydi. Tabii annesini de fazla yormadı o ara.
Tüm çocuklar oyuncağı severler.Yeni bir oyuncak alınınca da çok mutlu olurlar. Sürekli onunla oynarlar. Bir gün gelir bıkarlar. Aynen öyle oldu. Elifte bıkıverdi konuşan maymunundan.. Hali ile her şeye cızırtı yapmaya başladı. Annesi ile babası ne zaman iki laf konuşacak olsa hemen parazit oluyordu.
Bir akşam yine annesi babasi bir şeyler konuşuyordu. Elif ise sürekli gürültü ediyordu. Babası nihayetinde sinirlendi.
---- Kızım git oyuncaklarınla oyna
---- Ya ne oynayım . Dedi Elif
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman