Mayıs Ayı! Şiiri - Saffet Çakır

Mayıs ayına hastayım, aşığım
Bulutlar aralandı, yandı gönül ışığım
Bir Lütfu ilahi ki ben doğmuşum.

Belki çöllerde ıssız bir çiçek,
Belki kanadı kırık kuşum.
Kim demiş tufan-ı deryadan geldim
Ben susuz çöllerde yoğrulmuşum.

Yüce dağların üstü olsa da boran, kar
Besmeleyle açılır kapılar, ardına kadar
Semadan içime süzülür yıldızlar.
Güneş doğsa ve doğmasa ne çıkar!

Bir kuru ekmeğim olsa da aşım
Helal olsun, yeter ki ağrımaz başım
Yüreğimde saklı bir mihenk taşım.

Bir çeşm-i aşktan aldım bir yudum
Ne ince eledim, nede sık dokudum
Ben aşkı Kur'an dan okudum.
Dostlukları da gördüm, ihaneti de
Gülü de gördüm, dikeni de...

Ama bir gül vardı ki yer etti içimde
Yıllar önce, bir gurbet elde
Hâlâ adı süzülür gözümde ki selde
Önce anladı, sonra yanlış okudu beni
Bir sevdanın ipliğiyle dokudu beni.

Herkesin yüzüne konuştum
Sevdiğimi de sevmediğimi de
Hatalarımda oldu, sevaplarım da
Belki bir çok şeyi bıraktım yarım da
Ah çektiğim de oldu, gül-i zarımda...

Bir Allah var, ne gam ne keder!
Hamdolsun yaşıyorum, rahmeti yeter.

Yüksekte alçak insanlar da gördüm
Alçakta yüksek insanlarda...
Hani söyleyecek çok sözüm varda
Bazısı yürür, belli etmez izini karda...

İnsanlar tanıdım; yüzüne baktıkça doyduklarım
İnsancıklar tanıdım; adam yerine koyduklarım.
Ucub içimizde saklı, herkes kendince haklı
Kendime sordum, bu hikayenin neresindeyim?
Şairim;
Bazen şiir yazarım bir nar ağacına
Hata yapsam çekerim kendimi
Vicdanımın dar ağacına....

İşte böyle! Mayıs ayına hastayım
Boynum bükük, belki yastayım.
Tevekkülüm bir O sultan-ı bakiye
İnsan ki insandır, ne beklerim?
Rahmeti sınırsız; bir O yüce, O Kerim.
Şimdi asumana dikildi solgun gözlerim
O Rahmandan Beraat'imi isterim.
Olsa da gam ve kederim
Gerisi Allah Kerim...