Maya... Şiiri - Hasan Belek 2

​Dünyayı demir ve gürültüyle kurdular.
Herkesin yüzüne aceleden bir maske çizdiler.

Unuttular
insanın toprağını sevgiyle karmayı.
​Sen başkasın.
Sen o unutulmuş mayadansın.

​Çatlamış bir dudağın suya ilk değdiği an gibisin,
bir enkazın altından sızan gün ışığı,
kimsenin ekmediği yerde biten o dağ çiçeği.

Senin varlığın,
Yaradan’ın bu yorgun dünyaya bir tebessümü.
​Gözlerin var,
içinde kelimelerin henüz kirlenmediği bir lisan konuşan.

Gülüşün var,
en kalabalık yalanları bile bir anda susturan.
Sükûtun bile bir eve dönüş gibi,
huzurlu.

​Başkaları öç almak için bilerken hançerlerini,
sen kırık bir dalı incitmekten korkuyorsun.

Başkaları duvarlar örerken kendi yalnızlığına,
senin ellerin hep bir yarayı sarmak için uzanıyor boşluğa.

​Çünkü senin kavgan bile yapıcı,
öfken bile şefkatli.
Verdiğin ceza bile,
bir armağan.

​Ve anlıyorum ki dostum,
herkesin kendi cehennemine odun taşıdığı bu çağda,
senin kalbin,
insanlığa vaat edilmiş o eski cennetin adresi.

​Çünkü demir çürür,
gürültü susar,
maskeler düşer.
Ama senin özün,
o ilahi maya,
ezelden ebede
hep aynı kalır:
​Sevgi.

Hasan Belek
06 Ekim 25-Akçay